Η συνταξιοδότηση στην Ελλάδα είναι ένα θέμα που προβληματίζει κυρίως τα τελευταία χρόνια. Αυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά πριν από μερικά χρόνια, το 2009 συγκεκριμένα, το ποσοστό αναπλήρωσης του εισοδήματος κάποιου πολίτη που συνταξιοδοτούνταν έφτανε κατά μέσο όρο το 95,7%, ποσοστό ασύλληπτα μεγάλο για τα δεδομένα μίας χώρας, που τα δομικά της προβλήματα ήταν σημαντικότατα.

Αυτή, λοιπόν, η «χρυσή εποχή» των συντάξεων έχει φτάσει μοιραία στο τέλος της. Σήμερα, το 2022, το ποσοστό αναπλήρωσης του εισοδήματος κατά την συνταξιοδότηση (από τον πρώτο πυλώνα ασφάλισης, δηλαδή την εθνική σύνταξη) σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει ο πρόεδρος του ΕΛ.Ε.Τ.Ε.Α κ. Χρήστος Νούνης, βρίσκεται στο 49,9%(!), δηλαδή, με απλά λόγια, η έναρξη της συνταξιοδότησης για φυσικά πρόσωπα σημαίνει μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος τους στο μισό! Πρόκειται πραγματικά για ένα κενό που, κακά τα ψέματα, δεν μπορεί να καλυφθεί όσο και να αλλάξει ο τρόπος ζωής μας. Για αυτόν το λόγο, αρκετά καθυστερημένα ομολογουμένως, η χώρα μας ξεκινάει να «προωθεί» τα μικτά μοντέλα συνταξιοδότησης. Αυτά, δηλαδή, που βασίζονται εκτός από το παραδοσιακό αναδιανεμητικό σύστημα και στο κεφαλαιουχικό.

Για να αντιληφθούμε την καθυστέρηση στην κατεύθυνση αυτή, το μεικτό σύστημα συνταξιοδότησης άρχισε να εφαρμόζεται στα προηγμένα ευρωπαϊκά κράτη από τη δεκαετία του ’80! Έτσι άρχισαν να δημιουργούνται δειλά-δειλά και στη χώρα μας τα επαγγελματικά ταμεία που αποτελούν το δεύτερο πυλώνα ασφάλισης και είναι κεφαλαιουχικού χαρακτήρα. Ωστόσο, σε αυτά είναι ενταγμένοι ελάχιστοι, προς το παρόν, εργαζόμενοι.

Οπότε, προς το παρόν, το βάρος πέφτει στον τρίτο πυλώνα ασφάλισης, που δεν είναι άλλος από τα ατομικά συνταξιοδοτικά προγράμματα ή αλλιώς ατομικοί λογαριασμοί, όπως προσφάτως ανακοινώθηκαν και ως σχέδιο αλλαγής του ασφαλιστικού μοντέλου από την ελληνική κυβέρνηση.

Οι ατομικοί λογαριασμοί φαντάζουν αυτή τη στιγμή ως η μόνη λύση, στην οποία μπορεί να καταφύγει ένας εργαζόμενος, ώστε να καταφέρει να συγκεντρώσει ένα κεφάλαιο για την συνταξιοδότηση του και να καλύψει όσο το δυνατόν περισσότερο από το «κενό» που θα αφήσει στο εισόδημα του η μετάβαση από τον εργασιακό βίο στη σύνταξη.

Ένα συνταξιοδοτικό πρόγραμμα βοηθάει τον ασφαλισμένο σε μία πειθαρχημένη και προγραμματισμένη αποταμίευση με ανταποδοτικό αποτέλεσμα και του δίνει τη δυνατότητα επιπλέον απόδοσης στο λογαριασμό του, ανάλογα με το επενδυτικό του προφίλ. Η αποταμίευση, ξεκινώντας ακόμη και με ένα μικρό ποσό, μπορεί μακροπρόθεσμα να δώσει σημαντικές λύσεις στις ανάγκες που θα προκύψουν κατά την διακοπή της εργασίας. Αποτελεί μία πράξη σύνεσης και υπευθυνότητας απέναντι στον εαυτό μας με γνώμονα την αξιοπρέπειά μας στην τρίτη ηλικία.

 

 

Δημήτρης Φουρτούνας

Ασφαλιστικός & Χρηματοοικονομικός Σύμβουλος